Kochanie! – Która godzina? Bo nie wiem czy już mam wyciągać ciasto z piekarnika.
A wiesz skarbie – nie wiem – spojrze na zegarek i zaraz Ci powiem, ale to za moment, bo chyba zaraz strzelą gola. Dobra… nie strzelili – hmm chyba jest 22.12… ale trochę nie jestem tego pewien. Kochanie? – Co misiaczku? A co Ty mi właściwie dałaś do picia? Bo chyba lekko kręci mi sie w głowie. – A nie kochanie, to tylko herbatka, ale pewnie mówisz o zegarze – Wiesz, czas tak szybko leci – że ten zegar odrobinę nie nadąża i tak się z lekka rozmazuje. Ale nie martw się – jutro oddam go do sklepu…mijały tygodnie i zegar Dali przechodził z rąk do rąk – aż w końcu trafił na ludzi, którzy pojęli, że to nie tylko zegar – ale i prawdziwa sztuka.