Ach, jak to miło by było zostać Supermanem. Ratować świat przed złymi obywatelami, łapać spadające z wieżowców kobiety. A tymczasem jestem tylko szarym, przeciętnym i mało znaczącym prezesem dużej i bardzo dobrze prosperującej firmy. Kiedy to się skończy? Kiedy w końcu będę mógł komuś naprawdę pomóc. Wysokie pensje przecież nie uratują ludzi, nie dadzą im prawdziwego szczęścia. Nawet odpowiedni socjal im tego nie zapewni. Nawet mój uśmiech i dobre słowo, to wszystko w ogóle się nie liczy. Bo ja chcę być Supermanem. A może wystarczy, że od czasu do czasu założę koszulkę z lekko wydzierającym spod białej koszuli znakiem tego superbohatera? Może tak ubrany do pracy sprawię, że pracownicy trochę wyluzują i stwierdzą, że jednak nie jestem takim draniem na jakiego wyglądam… Nie wiem czy uratuję w ten sposób świat – ale chyba warto spróbować.